شانزدهمین جلسه کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی اصفهان

در شانزدهمین جلسه کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی از مهمترین ریسک های سال 1404 صحبت به میان آمد.
شانزدهمین جلسه کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی اصفهان

در شانزدهیمن جلسه کمیسیون صنعت اتاق اصفهان که در تاریخ 27 فروردین ماه 1404 برگزار گردید به چالش ها و موارد پر اهمیت و نیز پیش بینی های اقتصادی در سال 1404 پرداخته شد

در ابتدای جلسه جناب آقای برکتین به بررسی مسائل روز و نگرانی فعالین اقتصادی در شرایط کنونی پرداخته و مشکلات عدیده ای که در سال جدید صنعتگران و تولید کنندگان با آن رو به رو هستند را عنوان نمودند ایشان همچنین به نظم مالی تاکید ویژه نمودند و از واحدهای صنعتی خواستند در سال جدید به صورت ویژه و کوتاه مدت به رصد وضعیت مالی بنگاه خود بپردازند

در ادامه آقایان ابکا و اطرج نیز نسبت به اهمیت توجه به برنامه های اقتصادی در سال جدید پرداخته و خواستار انظباط بیشتر در کسب و کار ها شدند.

در این جلسه جناب آقای دکتر شاهزیدی به عنوان سخنران به ارائه گزارش”راز بقا در اقتصاد پر تلاطم ایران، تحلیل ۱۰ ریسک کلیدی سال ۱۴۰۴؛ که شامل بررسی جزئیات هر یک از ۱۰ ریسک کلیدی به همراه راهکارهای رفع ریسک ها پرداختند. که در زیر خلاصه ای از آن ارائه میگردد:

  1. ریسک قحطی نقدینگی

سال ۱۴۰۳ با قحطی نقدینگی مواجه بود. سیاست‌های انقباضی بانک مرکزی تأمین مالی را دشوار کرده است که می بایست در مدیریت دقیق موجودی‌ها و استفاده از سیستم‌های مدیریت موجودی برای کاهش هزینه‌ها استفاده کرد و همین طور پیش‌بینی دقیقی نسبت به تقاضا  داشت.

2. ریسک افزایش نرخ ارز

نرخ ارز در سال ۱۴۰۴ قابل پیش‌بینی نیست و ممکن است به شدت افزایش یابد. که می بایست نسبت به خرید مواد اولیه در قیمت‌های فعلی قبل از افزایش شدید نرخ ارز صورت گیرد. همچنین مدیریت هزینه‌ها با پیش‌بینی نوسانات ارزی  صورت پذیرد.

3. ریسک افزایش قیمت مواد اولیه

قیمت‌های جهانی و داخلی مواد اولیه به دلیل تورم و نوسانات ارزی در حال افزایش است.  بهترین راه پیش‌خرید مواد اولیه و استفاده از توافقات آپشن برای خرید مواد  می باشد.

4. ریسک کاهش تقاضا

افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید مصرف‌کنندگان منجر به کاهش تقاضا می‌شود که میتوان با تولید محصولات با قیمت‌های مناسب برای اقشار مختلف و ارائه تسهیلات و طرح‌های فروش اقساطی  این موضوع را مدیریت نمود.

5. ریسک بحران نیروی کار

کمبود نیروی کار ماهر و افزایش نرخ بیکاری چالش‌هایی برای صنایع ایجاد کرده است. که میتوان با سرمایه‌گذاری در آموزش و ارتقاء مهارت‌های نیروی کار و همچنین ایجاد مشوق‌های مالی و رفاهی برای جذب و نگه‌داشتن کارکنان مسیر را هموار نمود.

6. ریسک افزایش حقوق گمرکی

سیاست‌های دولت ممکن است منجر به افزایش تعرفه‌ها و هزینه‌های واردات شود. که تنوع در تأمین کالاها و کاهش وابستگی به واردات

و تشویق تولید داخلی گزینه های ایده آلی می باشند.

7. ریسک افزایش مالیات‌ها

حذف معافیت‌های مالیاتی و افزایش فشارهای مالیاتی بر کسب‌وکارها می‌تواند اثرات منفی داشته باشد. مذاکره با مقامات مالیاتی برای کاهش فشارها و  بهینه‌سازی ساختار مالیاتی از راه های برون رفت از این مشکل است

8. ریسک بحران انرژی

کمبود زیرساخت‌های انرژی و تغییر قوانین باعث ایجاد چالش‌هایی برای تولیدکنندگان می‌شود.

سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و بهینه‌سازی مصرف انرژی از گام های موثر در این اقدام می باشد.

9. ریسک بحران ژئوپولیتیک

تحریم‌ها و شرایط سیاسی می‌تواند تأثیرات جدی بر اقتصاد کشور داشته باشد. که تقویت روابط دیپلماتیک و اقتصادی با کشورهای دیگر و پیش‌بینی بحران‌ها و برنامه‌ریزی برای مواجهه با آن‌ها  کارگشا خواهد بود

10. ریسک رکود بزرگ

کاهش مصرف و تولید، بیکاری و کاهش سرمایه‌گذاری می‌تواند منجر به رکود اقتصادی شود. تنوع در تولید و روی آوری به حوزه‌های جدید و نیز تقویت تبلیغات و فروش برای جذب مشتریان جدید از فشار مضاعف خواهد کاست.

این ریسک‌ها و راهکارها نشان‌دهنده چالش‌های پیش روی فعالان اقتصادی در ایران است و نیاز به اتخاذ استراتژی‌های مؤثر برای بقا و رشد در چنین محیطی را تأکید می‌کند.

در ادامه ایشان به توضیح مفصل‌تری از هر یک از راهکارهای پیشنهادی برای مدیریت ریسک‌های کلیدی در اقتصاد ایران پرداختند که در زیر اشاره شده است.

  • مدیریت دقیق موجودی‌ها
  • کاهش موجودی‌های اضافی:  با استفاده از سیستم‌های مدیریت موجودی مانند SAP، می‌توان میزان موجودی کالاها را به حداقل رساند. این اقدام باعث جلوگیری از سرمایه‌گذاری‌های غیرضروری و کاهش هزینه‌های نگهداری می‌شود.
  • بهبود فرآیند سفارش‌گذاری (Just In Time): پیش‌بینی دقیق تقاضا و استفاده از روش‌های سفارش‌گذاری به موقع می‌تواند از انباشت کالاهای راکد جلوگیری کند و اتلاف منابع را کاهش دهد.
  • تسریع در وصول مطالبات
  • تعیین مهلت‌های پرداخت مشخص: با تعیین زمان‌های مشخص برای پرداخت، می‌توان سرعت وصول مطالبات را افزایش داد و نقدینگی را بهبود بخشید.
  • ارائه تخفیف برای پرداخت زودهنگام: این روش می‌تواند مشتریان را تشویق کند تا بدهی‌های خود را سریع‌تر پرداخت کنند، که به بهبود جریان نقدی کمک می‌کند.
  • مدیریت کارآمد بدهی‌ها
  • مذاکره با تأمین‌کنندگان: برقراری مذاکرات برای افزایش مهلت‌های پرداخت یا دریافت تخفیف‌های بیشتر از تأمین‌کنندگان می‌تواند فشار مالی را کاهش دهد و همینطور اولویت‌بندی بدهی‌ها میتواند تاثیر گذار باشد. که میتوان بدهی‌ها را بر اساس اهمیت و تاریخ سررسید اولویت‌بندی کرد تا اولویت‌های پرداخت مشخص شود.
  • تنوع بخشی به منابع تأمین مالی
  • استفاده از تسهیلات دولتی: در شرایط تورمی، دولت‌ها معمولاً تسهیلات و حمایت‌هایی برای کسب‌وکارها فراهم می‌کنند. این تسهیلات می‌تواند برای تأمین مالی پروژه‌ها مفید باشد.
  • جذب سرمایه‌گذار خارج از شرکت: ارائه طرح‌های توجیهی قوی می‌تواند سرمایه‌گذاران جدید را جذب کند و منابع مالی جدیدی به پروژه‌ها تزریق کند.
  • برنامه‌ریزی مالی دقیق
  • تهیه بودجه‌های واقع‌بینانه: باید بودجه‌های دقیق و ریاضتی تهیه شود تا هزینه‌ها کنترل و درآمدها پیش‌بینی شود.

تحلیل جریان نقدی: با تحلیل جریان نقدی، نقاط قوت و ضعف کسب‌وکار شناسایی می‌شود و می‌توان اقدامات لازم برای بهبود آن را انجام داد.

  • بهبود فرآیندهای سیستمی کسب‌وکار
  • اتوماسیون فرآیندها: اتوماسیون می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد و بهره‌وری را افزایش دهد، که به بهبود عملکرد کلی کسب‌وکار کمک می‌کند.
  • کاهش هزینه‌های غیرضروری: شناسایی و حذف هزینه‌های غیرضروری می‌تواند نقدینگی بیشتری آزاد کند و به بهبود وضعیت مالی کمک کند.
  • تنوع در تأمین کالاها
  • شناسایی بازارهای جدید: برای کاهش وابستگی به تأمین‌کنندگان خاص، باید بازارهای جدید برای واردات شناسایی شود.
  • تولید داخلی و خودکفایی: تشویق به تولید داخلی می‌تواند وابستگی به واردات را کاهش دهد و تأمین کالاها را محقق سازد.
  • سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر
  • سرمایه‌گذاری در انرژی‌های خورشیدی و بادی: این سرمایه‌گذاری‌ها می‌تواند به تأمین انرژی پایدار و کاهش هزینه‌ها کمک کند.
  • مدیریت مصرف انرژی: پیاده‌سازی سیستم‌های مدیریت مصرف انرژی می‌تواند به بهینه‌سازی مصرف و کاهش هزینه‌ها منجر شود.
  • تقویت روابط دیپلماتیک و اقتصادی

گسترش دیپلماسی تجاری: ایجاد روابط تجاری با کشورهای مختلف می‌تواند به کاهش وابستگی به یک بازار خاص کمک کند.

  • پیش‌بینی بحران‌ها: برنامه‌ریزی برای مواجهه با بحران‌های احتمالی از طریق تحلیل‌های ژئوپولیتیک می‌تواند به کاهش ریسک‌های ناشی از تحریم‌ها کمک کند.
  • تنوع در خطوط تولید
  • گسترش محصولات و خدمات: تنوع در محصولات و خدمات می‌تواند به کاهش تأثیر رکود بر کسب‌وکار کمک کند.
  • کاهش هزینه‌ها و بهینه‌سازی منابع: اجرای برنامه‌های کاهش هزینه و بهینه‌سازی منابع برای حفظ سودآوری ضروری است.
  • این راهکارها می‌توانند به فعالان اقتصادی کمک کنند تا در مواجهه با ریسک‌های مختلف، استراتژی‌های موثری را اتخاذ کنند و به بقا و رشد خود ادامه دهند.

پس از این ارائه اعضا حاضر درجلسه سوالات خود را از اعضا محترم هیئت رئیسه و سخنران محترم پرسیده و جلسه ختم گردید.